903 Pai Pai

เดือนที่แล้วมีทริปไปเที่ยวปายกับบริษัท วิธีเดินทางมีให้เลือก 2 อย่างคือ นั่งรถตู้ไป หรือว่าจะขับมอเตอร์ไซค์ไปเอง ฉันเลือกขับรถไปเอง เพราะคิดว่าน่าจะสะดวกกว่า

ตั้งแต่ซื้อรถคันนี้มา ยังไม่เคยขับไกลๆ หรือขึ้นเขาลงห้วยสักครั้งเดียว
แต่ก็ลองดู มันจะซักมอกไดกันเชียว

สรุปได้สั้นๆ ว่า

  • ขาไป: ปวดหลัง
  • ขากลับ: เมื่อยเข่า

ช่วงแรกปวดหลังเพราะมันเกร็งๆ ฉันไม่ถนัดขับมอเตอร์ไซค์ขึ้น-ลงเขาเท่าไหร่
โดยเฉพาะรถที่ใช้คลัชท์ โอ้โห้ตบเกียร์จนเบื่อ
(ข้อดีก็มีนะ เร่งออกโค้งหรือขึ้นเนินเล็กๆ มันอัดขึ้นได้ ไม่อืดเหมือนรถออโต้)

ช่วงลงเขาก็เป็นความทรมานอีกแบบ โค้งหักศอกเยอะ ทางชัน
โชคดีที่มี engine brake มาช่วยได้เยอะ แต่การเข้าโค้งของฉันก็ยังแย่อยู่ดี
โดยเฉพาะโค้งขวา ไม่รู้ทำไม ไม่ถนัดเลย

สมาชิกแก๊งค์มอเตอร์ไซค์
แวะพักที่ร้านกาแฟ ที่ประมาณครึ่งทาง
แวะอีกทีที่จุดชมวิวรักจัง สามคันสามสไตล์

ขากลับจากปาย เนื่องจากเหนื่อยกับกิจกรรมต่างๆ เลยบอกเพื่อนว่าจะขับช้าๆ
ซึ่งก็ช้าจริงๆ ช้าจนเมื่อยเข่าเมื่อยขาไปหมด

เจอทีมงานที่ช่วงประมาณครึ่งทาง เลยเกาะกลุ่มไปด้วย
เจอทั้งแดดและฝน กลับถึงบ้านด้วยความเหนื่อยกรอบ
พูดกันกับเพื่อนว่า ไม่เอาแล้วเด้อ วิธีไบค์เก้อร์คงไม่ใช่แนวเรา

แวะพักกินข้าวกับทีมงาน
อ้าวทำไมไม่ไปจอดรวมกับเพื่อนล่ะคุณ

แต่ใครจะไปรู้ ถึงคราวหน้าก็อาจจะไปกันอีกก็ได้
ถึงจะเหนื่อย แต่ก็ไม่ถึงกับหลาบจำ 555

เล็งเส้นนี้ไว้ เคยขับรถไปบูเดอช่าเมื่อหลายปีก่อน จำได้ว่าถนนสวยมาก
อยากไปซ้ำอยากด้วยรถถีบ หรือไม่ก็ด้วยรถเครื่องก็ยังดี

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s

%d bloggers like this:
close-alt close collapse comment ellipsis expand gallery heart lock menu next pinned previous reply search share star