(Originally published on armno.cc)
เวลาพักเที่ยง ฉันไม่ค่อยคิดล่วงหน้า ว่าจะกินอะไรเป็นมื้อเที่ยง
วันไหนต้องออกไปกินกับเพื่อน ก็ไปคุยกันหน้างาน
แต่วันไหนต้องไปคนเดียว ฉันมักจะขับรถ (หรือปั่นรถถีบ) ออกไปเลย
แล้วค่อยไปคิดตอนขับรถว่าจะไปทางไหนดี
วันพุธ (16.11.2022) ก็เช่นกัน
ฉันปั่นจักรยานไปทำงาน ก็เลยต้องใช้จักรยานไปกินข้าวเที่ยงด้วย
ไปแบบ blankๆ ไม่ได้คิดอะไรล่วงหน้า
ออกจากออฟฟิศก็เลี้ยวขวาก่อน เพราะเลี้ยวซ้ายไม่ค่อยมีอะไรกิน
(ความจริง: มีสิ แต่มึงแค่ไม่อยากไป)
พอข้ามคลองชลฯ ฉันก็มีนิมิตกับตัวเองว่า ..
“อีกแล้วเหรอวะ autopilot ทีไรต้องไปร้านเคบับทุกที”
“คราวนี้เราต้องต่อต้าน ต้องไม่ตามสามัญสำนึก ต้องแปลกใหม่
ต้องไม่ตกเป็นทาสของพฤติกรรมเดิมๆ”
(นี่คือเสียง 1 กับเสียง 2 คุยกันขณะปั่นจักรยาน)
“อยากกินน้ำเงี้ยว วันนี้ต้องไปร้านน้ำเงี้ยว.”
เลยทำให้ระหว่างทาง ก่อนไปถึงร้านเคบับ หักเลี้ยวแม่งเลย เอี๊ยยดดดดดด
หักขวาเต็มแม็ก เลี้ยวตรงร้านวัวหันลูกชายบรรจง
เพื่อไปเส้นทางใหม่ที่ไม่ได้แพลนมาก่อนในวันนี้
ร้านน้ำเงี้ยวที่มุ่งหน้าไปนั้น ไม่ใช้ร้านเจ้าประจำด้วย แต่รู้ว่ามีแน่ๆ
พอไปถึง โชคดีที่ร้านเปิด แต่บรรยากาศไม่ใช่ คนขายก็ไม่ใช่คนเดิม
หน้าร้านกลายเป็นร้านส้มตำไปแล้ว
(จอดรถถีบหน้าร้าน)
(แม่ค้ามองแบบงงๆ)
ฉันเลยถามว่า
“มีหนมเส้นก่อคับ”
“มีเจ้า”
“หนมเส้นน้ำเงี้ยวมีก่อคับ”
“อ้อ บ่หมีเจ้า บ่ได้ขายเจ้า”
แต่ว
ฉันมุ่งหน้าต่อไป นึกได้คุ้นๆ ว่าแถวช่างเคี่ยนมีร้านก๋วยเตี๋ยวเปิดใหม ที่ยังไม่เคยลอง
ปั่นรถถีบต่อไปถึงแยกไฟแดงที่คลองชลฯ
ดันมีอุบัติเหตุกลางสี่แยก ไฟจราจรดับ และผู้คนต้องเสี่ยงข้ามแยกกันไปเอง
ลองนึกภาพตรงสี่แยก ไฟจราจรไม่ทำงาน ทุกคนก็จะงึกๆ งักๆ แบบนั้นเลย
ฉันไม่ชัวร์ในความวุ่นวายที่เห็นข้างหน้า
ก็เลยหักพวงมาลัยรถถีบเลี้ยวซ้ายเต็มแม็ก (เต็มแม็กอีกแล้ว) เน้นปลอดภัยไว้ก่อน
ตามศรสีน้ำเงิน
จากนั้นไปยูเทิร์นที่ใกล้ที่สุด เลี้ยวซ้าย หมายไปต่อทางเดิม
ร้านก๋วยเตี๋ยวที่หมาย ตั้งอยู่ตรงนี้ ร้านดันปิด..
ฉันสังเกตร้านรอบๆ ปิดไปเยอะมาก
หลายร้านแขวนป้ายว่าปิดวันนี้ เพราะไฟฟ้าดับ
อ้ออออ ถึงว่าาาา
ปั่นไปเรื่อยๆ ร้านแถวช่างเคี่ยนปิดไปเยอะมากจนถอดใจ
แต่แล้วก็จอดที่ร้านก๋วยเตี๋ยวโอดะ ร้านที่ไม่ได้ไปกินนานแล้ว
ร้านไม่ปิด แต่ที่ร้านบอกว่า วันนี้ของหมดแล้วค่ะพี่..
โอเค บริเวณใกล้ๆ นั้น ฉันนึกถึงร้านป้าแดง (ชื่อร้านจริงๆ ว่า ขนมจีนคุณแดง)
เป็นร้านอาหารตามสั่งและมีน้ำเงี้ยวเหมือนกัน
จะได้สานต่อเป้าหมายที่อยากกินน้ำเงี้ยวตั้งแต่แรก
พอไปถึง ร้านป้าหายไปแล้ว ไม่ได้ปิดไปแบบในรูปข้างล่าง แต่ว่าถูกรื้อไปเลย
ราบเป็นหน้ากลอง ตอนนี้เริ่ม วดฟ. ละ
เอาวะ ยอมแพ้ กลับไปกินร้านเคบับเหมือนเดิมก็ได้วะ..
ต้องปั่นผ่านทางเดิมที่เคยผ่านเมื่อ 20 นาทีที่แล้ว
ระหว่างปั่นไปร้านเคบับ ผ่านร้านผัดไทยคุณยาย
คุณยายก็ปิด .. เฮ้ what’s going on?!
สุดท้ายถึงร้านเคบับ
และเรื่องมันควรจะจบตรงนี้
ตรงที่ลุงคนนึง ติสต์จัด ปั่นรถถีบหาร้านกินข้าวไปเรื่อยๆ ปฏิเสธร้านไปมากมาย
สุดท้ายแม่งได้กลับมากินร้านแรกเฉย
แต่มันยังไม่จบ เพราะร้านเคบับก็ปิด!!
โว้ยย กล้วยไรวะเนี่ยย (สบถจริงจัง)
ตอนนั้นไม่รู้จะเอาไงต่อกับชีวิต blank มาก เลยซื้อน้ำปั่นฝั่งตรงข้าม (ซึ่งเป็นร้านประจำเหมือนกัน) สตอเบอร์รี่โยเกิร์ตปั่น ร้าน Blend It Smoothies ซื้อน้ำปั่นแก้เขินไว้ก่อน
ยอมแพ้แล้วกับชีวิตมื้อเที่ยงวันนี้
ปั่นกลับออฟฟิศ และคิดว่ากินอะไรก็ได้แล้วเพราะว่าหิวเหลือเกิน
ไปจอดที่ร้านข้าวซอยหนองฮ่อ
และได้กินน้ำเงี้ยวสมใจอยาก
กินเสร็จ ปั่นกลับออฟฟิศ จบทริปการปั่นรถถีบไปกินข้าวเที่ยงอะไรก็ได้ ง่ายๆ
แต่เพียงเท่านั้น สัญญาว่าคราวหน้าจะคิดก่อนออกเดินทาง สาธุ 🙏
เขียนไว้อ่านตอนแก่ 