พอออกมาจากสนามบินก็ต้องมุ่งหน้าไปที่โรงบาลต่อ
ก่อนหน้านั้น ตอนอยู่ที่บ้านพี่ก็ถามว่ามีประกันไหม ฉันบอกว่ามีประกันกลุ่มของบริษัท
แต่มันน่าจะไม่ cover เคสนี้ (ที่ท่องมาคือ ประกันนี้ cover แทบทุกอย่างถ้าเป็นผู้ป่วยใน (IPD))
พี่บอกว่าเคสนี้มันเป็นอุบัติเหตุ ประกันน่าจะจ่ายอยู่แล้วนะ และก็แนะนำว่าให้ไปโรงบาลเอกชน
ฉันไม่เคยใช้ประกันนี้ก็เลยไม่รู้จริงๆ แต่คิดว่าลองดูก็ได้
ถ้า worst case คือต้องจ่ายเอง อาจจะแพงนิดหน่อย แต่คิดว่าคงเอาอยู่
มันจะซักแค่ไหนกันเชียว
นีโม่ขับรถออกมาจากสนามบิน ฉันนั่งข้างคนขับ
ฉันบอกว่าไปโรงบาลตรงแจ่งคูเมืองก็ได้ ใกล้ดี
นีโม่บอกว่า ไหนๆ ก็จะไปรพ. เอกชนแล้ว ไปให้สุด
ไปรพ. บางกอกเจียงใหม่ ถนนซุเปอร์ไฮเวย์ไปเลย
go big or go home .. (อันนี้ฉันเติมเอง นีโม่ไม่ได้พูด)
*ใช้นามแฝงกับชื่อรพ. แล้ว อย่ามาฟ้องเลานะ
ไปถึงรพ. ก็เดินไปที่เคาน์เตอร์ (ที่รพ. เขาเรียกว่า reception ไหมนะ?)
นั่นแหละเคาน์เตอร์แรกที่ต้องไปก่อน
ก็มีคนมาถามว่าเป็นอะไรมา เคยมารึยัง ทำประวัติก่อนนะคะ บลาๆๆ
“ใช้สิทธิ์อะไรไหมคะ มีประกันอะไรไหมคะ”
อ้อ มีครับ ก็ยื่นบัตรประกันของบ. ให้ไป สมมุติว่าชื่อประกัน LUNA ละกัน เห็นช่วงนี้กำลังฮิต
เขาก็เอาไปคีย์อะไรสักอย่างในคอม หายไปแป๊ปเดียว
“ใช้สิทธิ์พรบ. รถด้วยมั้ยคะ”
อ้อ รถไม่มีพรบ. ครับ รถเก่า ไม่ได้ต่อมาหลายปีแล้ว ไม่ใช้ก็ได้ครับ
เขาก็หายไปหลังเคาน์เตอร์อีกแบบนึง
“เชิญนั่งรถเข็นทางนี้เลยค่ะ เดี๋ยวจะมีพยาบาลพาไปห้องฉุกเฉิน”
โอ้ สงสัยประกันจะใช้ได้มั้ง ไม่เห็นเขาว่าไง คงเช็คแล้วแหละ
แต่ทำไมเขาถึงถามเรื่องพรบ. อีกล่ะ 🤔
ต้องยอมรับว่า รพ. นี้บริการดีมาก
ให้นั่งรถเข็น สักพักเปลี่ยนให้นอนเตียง พาไปไหนก็ไม่รู้เหมือนกันเพราะปิดตาไว้
สบายมากเพราะไม่ได้เดินเองเลยสักก้าว และบอกทุกขั้นตอนว่ากำลังจะทำอะไร
ที่สำคัญ เรียกฉันว่า “คุณผู้ชาย”
ไปรพ. ทีไร ไม่เคยรู้สึก premium ขนาดนี้มาก่อนเลย ดีจัง..
แต่ถึงอย่างนั้นก็ใช้เวลาเยอะอยู่เหมือนกัน เพราะมีหลายขั้นตอน
เท่าที่จำได้ก็มี
- พาไป x-ray ดูว่ามีกระดูกแตกหรือหักไหม
- ทำความสะอาดแผลเบื้องต้น
- นอนรอหมอ
- นึกได้ว่าน่าจะมีเพื่อนอยู่แถวนี้ เลยแชทไปหา เพราะไม่มีอะไรทำ
- นอนเฉยๆ ฟังพยาบาลในวอร์ด ER คุยกัน
- หมอ 1 มาดูแผล อธิบายๆๆ
แผลมีทั้งหมด 3 จุด เป็นแผลถลอกเล็กๆ 1 จุด แผลแตก 1 จุดน่าจะต้องเย็บ ส่วนอีกจุดหมอไม่แน่ใจว่าเป็นแผลแตก หรือว่าแค่เป็นแผลถลอกรอยลึก ตอนนี้เลือดตรงแผลนั้นมันค่อนข้างดำแล้ว หมอมองไม่เห็น
- นอนรอต่อ แชทบอกเชด (เพื่อน) ว่าอยู่วอร์ด ER นะ แป้ง (เพื่อนอีกคน)(แฟนเชด) อยู่วอร์ดนี้รึเปล่า บลาๆๆ
- หมอ 2 มาดูแผล บอกว่าแผลเป็นไง ต้องเย็บแผลยังไง
- ส่วนตรงที่หมอ 1 ไม่ชัวร์ว่าเป็นแผลแตกไหม หมอ 2 ก็บอกว่าไม่ชัวร์ แผลมันลึก คงต้องขูดเอาเลือดดำๆที่เกาะแผลออกก่อนถึงจะเห็น จะไม่ทำก็ได้นะ แต่ถ้าขูดออกแล้วก็คงต้องเย็บกลับอยู่ดี
- ฉันบอกว่างั้นไม่ต้องก็ได้ เย็บตรงที่มันแตกจริงๆ ก็พอ (อยากกลับบ้านแล้ว)
- หมอลงมือเย็บแผล หมอบอกว่า เย็บใน 3 เข็ม เย็บนอก 3 เข็ม ฉันไม่เข้าใจหรอกว่าคืออะไร รู้แค่ว่าเย็บ 3 เข็มล่ะมั้ง
- พยาบาลทำแผล
- ทำแผลเสร็จ มีคนพาเดินที่แผนกการเงิน
ทุกขั้นตอนมีความรู้สึก premium ตลอดเวลา
ไปถึงที่แผนกการเงิน รอเอกสารแป๊บนึง และก็ยื่นใบเสร็จให้
“ทั้งหมด หนึ่งหมื่นสามพันxxx บาทค่ะ (ตีไปกลมๆ ก็หมื่นสี่) ส่วนประกันนี้เบิกไม่ได้นะคะ กรมธรรม์นี้ไม่ได้ครอบคลุมค่ะ” พร้อมชี้ให้ดูโน้ตตัวเล็กๆ ในใบเสร็จ ที่เป็นเงื่อนไขของกรมธรรม์
ห๊ะ
หมื่นสี่..
เย็บสามเข็ม หมื่นสี่..
ประกันไม่จ่ายด้วย..
HAIYAA! 🤯
“คุณผู้ชาย สะดวกชำระเป็นบัตรเครดิต หรือโอนดีคะ?”
บัตรเครดิตเลยครับ เอาไปรูดเลยครับ ถ้าไม่ติดก็รูดหลายๆ รอบเลยครับ ผมไม่มีตังค์
ระหว่างรอเอกสารอยู่ด้วยความมึนๆ ก็มีคนพาไปรับยาช่องข้างๆ
ได้ยา Terramycin มาทาแผล (ของดี) และแน่นอนว่าได้ยาพาราฯ มาด้วย
ยังเดินกลับรถด้วยความมึนๆ อยู่
หมื่นสี่..
อย่างน้อยก็ได้แต้มบัตรเครดิตเยอะอยู่ล่ะวะ
🥲
ปล.ในใบเสร็จแจ้งรายจ่ายแต่ละรายการไว้ละเอียดยิบ พบว่า แค่ค่าเย็บแผลของหมอ2 ก็ 4 พันบาทแล้ว เพื่อนบอกว่าที่รพ. ใช้แพทย์เฉพาะทางเย็บแผลให้เลยนะ ไม่ธรรมดา
ปล. สอง แต่สุดท้ายแล้วก็ยังกลับบ้านด้วยความรู้สึก positive นะ ถึงแม้ต้องจ่ายเยอะกว่าที่คิดไว้ (มากๆ) แต่คงเพราะมันเป็นเครคิต ตอนนั้นเลยยังไม่รู้สึกเจ็บเท่าไหร่ และถึงเรื่องมันจะวุ่นๆ แต่อย่างน้อยมันก็จบไปแล้ว ฉันจะได้กลับบ้านเสียที
ที่สำคัญ รู้สึกขอบคุณนีโม่มากๆ ที่พาไปรพ. และอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ถ้าฉันอยู่ตัวคนเดียว ก็อาจจะไม่ยอมพาตัวเองไปรับการรักษาที่ดีเท่านี้ ต้องขอบคุณนีโม่ที่ลากฉันไป
ปล. สาม รพ. เขาทำแผล ดีจริงๆ นะคุณ premium มากดูสิ 🤣 🥲
ตอนหน้า คิดว่าเป็นตอนจบแล้ว
เป็นเรื่องราวในช่วง 1 สัปดาห์หลังจากเกิดเหตุ
เป็นเรื่องเล็กๆ แต่ก็คิดว่ามีอะไรให้โม้ได้อยู่
ได้ไปนั่นไปนี่ ได้สังเกตเห็นอะไรเยอะแยะดีเหมือนกัน
เขียนไว้อ่านตอนแก่ 
One reply to “897 acc.3”