สิ่งที่ได้เรียนรู้ ก่อนอายุ 30 (ไม่เรียงลำดับ, นึกอะไรได้ก็จดไว้)
- ไม่จำเป็นต้องแก่มาก ผมหงอกก็เยอะขึ้นได้
- ลายมือตอนเรียนว่าแย่แล้ว เรียนจบมาเกือบสิบปี ตอนนี้แม่งแย่กว่าเดิมอีก
- เขียนบันทึก เขียนบล็อกตั้งแต่เนิ่นๆ เรื่องอะไรก็ได้ ไม่จำเป็นต้องมีสาระ .. ผ่านไป 10 ปี เวลาจะทำให้มันกลายเป็นสิ่งมหัศจรรย์ได้เอง
- วิธีหนึ่งในการป้องกันการหาของไม่เจอ คือการเอาของวางไว้ตำแหน่งเดิมทุกครั้ง ถ้าทำเป็นนิสัยของจะไม่ค่อยหาย
- ถ้าเป็นคนชอบฟังเพลง หาหูฟังที่ดีที่สุด(เท่าที่จะจ่ายไหว) กับเราไว้สักอัน เพลงที่เราฟังทุกวันมันจะดูพิเศษกว่าเดิม
- รสนิยมทางดนตรีของแต่ละคนไม่เหมือนกัน อย่าไปคิดว่าคนที่ฟังเพลงไม่เหมือนเรา เขาเจ๋งสู้เราไม่ได้ เรื่องดนตรีไม่มีถูกผิด
- เวลามีใครอธิบายอะไรให้ฟังแล้วไม่เข้าใจ ควรบอกว่า ไม่เข้าใจ อย่าเกรงใจ ขอให้เขาอธิบายใหม่อีกรอบด้วยภาษาที่ง่ายกว่าเดิม
- (แต่ถ้าเขาด่าว่าเราโง่จังวะ เราอาจจะกำลังถามผิดคน)
- หากสงสัยอะไร ไม่รู้จะถามใคร ก็ควรจะลองลงมือทำเอง
- ชีวิตในแต่ละวันมีเรื่องไร้สาระเยอะมาก ไม่จำเป็นต้องรับรู้ทุกเรื่องก็ได้
- แรงบันดาลใจมันส่งต่อกันได้ อย่าหยุดทำสิ่งที่ชอบเพียงเพราะมันไม่มีประโยชน์ หรือเพราะไม่ได้ป่าวประกาศให้โลกเห็น เราอาจกำลังสร้างแรงบันดาลใจให้คนอื่นอยู่โดยที่เราไม่รู้ตัว
- “ไม่มีใครในโลก ไม่ถูกนินทา” คนที่นินทา วิจารณ์ หรือหัวเราะเยาะเรา ส่วนมากไม่ได้อยากทำลายเราหรอก เขาแค่ทำไปเพราะมันอาจจะรู้สึกดี หรือแค่เพราะมันสนุกดี
- คนส่วนมากจำไม่ได้หรอกว่าเคยพูดอะไรไม่ดีกับเราไว้ ไม่มีประโยชน์ที่จะเก็บจำคำไม่ดีเหล่านั้นมาใส่ใจ
- เมื่อก่อนชอบพูด(ในใจ) ว่า ช่างแม่ง เดี๋ยวนี้ชอบพูดว่า ไม่เป็นไร
- การเป็นคนดี ไม่จำเป็นต้องบอกคนอื่นว่า ตัวเองเป็นคนดี
- เวลามีคนโกรธหรือโมโหอะไรมา ให้ฟังเขาพูดให้จบก่อน
- ทำงานให้เต็มที่ คือ ทำงานให้รู้สึกว่า ถ้าพรุ่งนี้เขาไล่เราออก ก็จะไม่เสียใจเลย
- การฟังคนบ่น บางทีก็สนุกดี
- สังเกตสิ่งเล็กน้อยรอบตัวระหว่างวัน หรือระหว่างการเดินทางไปทำงาน
- สังเกตสีหน้าและแววตาของผู้คนรอบตัว ถึงแม้จะไม่รู้จักกัน ลองนึกเล่นๆ ว่าวันนี้เขาผ่านอะไรมาบ้าง
- กับสัตว์ก็เหมือนกัน สังเกตสีหน้าและแววตาของมัน เดาว่ามันต้องการอะไร
- ลองตั้งชื่อเล่นให้สิ่งของ โดยไม่ต้องมีเหตุผล ตอนเด็ก เพื่อนตั้งชื่อเล่นให้น้ำยาลบคำผิด liquid paper ว่า ฮอตมาร์ติน ก็จำมาถึงทุกวันนี้
- คนที่เขาไม่ค่อยมีกิจกรรมอะไรใน social network ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่สนใจเรา หรือไม่สนใจโลก
- ลองกินข้าวด้วยมือข้างที่ไม่ถนัดดูสักครั้ง
- หนังสือที่เราซื้อมา อาจไม่ได้สนุกทุกเล่ม ถ้าอ่านแล้วไม่สนุกหรือไม่รู้เรื่อง ก็ไม่จำเป็นต้องฝืนอ่านจนจบ
- หนังสือที่เคยอ่านจบแล้ว ส่งต่อให้เพื่อนอ่านต่อ นอกจากจะดูเป็นคนใจดีแล้ว ยังลดปริมาณขยะที่บ้านได้ด้วย .. ส่งให้ฟรีๆ นั่นแหละดีแล้ว
แรกๆ ก็เหมือนบันทึกไปเรื่อย หลังๆ มาเหมือนเริ่มสอนสัจธรรมชีวิต อ่านแล้วดูแก่จัง
ในวันเกิดของทุกๆ ปี นอกจากจะเขียนบล็อกแบบนี้แล้ว ฉันยังย้อนกลับไปอ่านบล็อกทุกตอนที่เขียนในวันเกิดของทุกปี .. มันอดอ่านไม่ได้จริงๆ
เริ่มตั้งแต่ปีนี้ จะไม่ก็อป URL มา link ในบล็อกเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่ฉันสร้างหน้าใหม่ขึ้นมา 1 หน้า เพื่อรวม link ไปยังบล็อกวันเกิดของทุกๆ ปีไว้ ปีหน้าก็แค่ไปเพิ่ม URL ในหน้านั้นเอา
ชื่อว่า The 29th
- วันนี้ไปทำงานตามปกติ (เป็นวันพฤหัส) ที่บริษัทให้การ์ดวันเกิดมา (เป็นธรรมเนียมทุกปี) ดูแล้วนีโม่น่าจะชอบ มีออเจ้า
- อากาศที่เชียงใหม่ช่วงนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ฝุ่นควันเยอะมาก ท้องฟ้ามันเลยดูเทาๆ
- ตกเย็นเลิกงานแล้ว ขับรถไปซื้อกุ้งเผากับปลาหมึกเผามากิน (ไม่มีรูป)
- แล้วก็ selfie กับปลาทูแมวระหว่างที่รอนีโม่กลับมาจากเรียนโยคะ
- วันนี้อายุครบ 30 ปีแล้ว
- พอนึกๆ ดูมันก็รู้สึกแปลกๆ บอกไม่ถูก .. นี่เราใช้ชีวิตบนโลกนี้มา 30 ปีแล้วเหรอ
- 30 ปี มันฟังดูนานมากกกกก .. แต่พอมาเป็นชีวิตเรา มันเหมือนแค่พริบตาเดียว
- จำวันที่ออกมาจากท้องแม่ไม่ได้ .. (ใครจะจำได้วะแสรด)
- แต่จำวันที่คิ้วแตกตอน ป. 1 แล้วเดินเลือดอาบครึ่งหน้า ไปหาแม่ที่ห้องพักครูได้ (เย็บ 2 เข็ม, เป็นแผลเป็นมาถึงทุกวันนี้)
- จำวันที่ปั่นจักรยาน Peter Pan สีดำ-แดง ไปโรงเรียนตอนป. 4 ได้
- จำวันที่กระโดดเล่นบนกองฟางที่นาข้างบ้านได้
- จำวันที่เล่นบาสที่โรงเรียนจนถึง 4 ทุ่มได้
- จำวันที่พ่อซื้อรถมอเตอร์ไซค์ใหม่ได้ (Yamaha Fresh สีฟ้า)
- จำคาบแรกที่เดินไปเรียนที่มหาลัยได้
- จำวันที่กินมาม่ากับเพื่อนที่หอพักหลังมอได้
- จำอาทิตย์แรกที่ไปทำงานได้
- จำวันที่แต่งงานได้
- จำวันนี้ได้
- 30 ปี ..
เขียนไว้อ่านตอนแก่ 