- วันก่อนคุยกับนนกับอีฟ เรื่องวิชาแคลคูลัส .. ทำให้นึกถึงวิชาเลข ตอนเด็กๆ
- เมื่อก่อนเนี่ย ดช. อามโน ถือว่าเรียนเลขเก่งเลยนะ (นี่ .. โม้ดีขนาด)
- สอบคิดเลขเร็ว จะเสร็จคนแรกเสมอ .. แต่ไม่เคยได้เต็มเลย จะผิดสองสามข้อตลอด
- คนที่ส่งทีหลังเรามักจะได้คะแนนเต็ม
- และครูไม่ได้มีคะแนนความเร็วให้
- .. แต่ก็ยังชอบส่งก่อนอยู่ดี เพราะรู้สึกเหมือนตัวเองฉลาด
- ความโง่ในวิชาเลข เริ่มมีอาการตอน ม. 3 กับวิชาที่มีชื่อเล่นว่า “คณิตเสริม”
- ข้อใดเป็นสัจพจน์ .. ข้อใดเป็นสัจนิรันดร์ ..
- ถ้าเส้นตรงเส้นนึง ตัดเส้นตรงสองเส้นแล้ว เส้นตรงคู่นั้นจะขนานกันก็ต่อเมื่อ …
- มันไม่ได้ยากไปซะหมดนะ ไม่ถึงกับไม่รู้เรื่องหรอก
- แต่ว่า ตอนนั้นดช. อามโนรู้ตัวแล้ว ว่าวิชาเลขไม่ได้ง่ายเสมอไป ไม่ได้ทำได้อย่างทุกครั้ง
- ภาพตัดมาที่ตอน ม.ปลาย วิชาเลขกลับมาทำสกอร์ได้ดีอีกครั้ง
- เป็นเพราะเราเจออาจารย์ดีๆ
- เหมือนจะจบได้สวยนะ .. แต่ไม่ใช่แน่ๆ
- ความโง่วิชาเลข มาชัดเจนตอนจะจบ ม. 6 นี่แหละ
- อาจารย์ท่านสอนดีมากเหมือนเดิม แต่ ผิดที่ฉันเอง (เพลงของ ETC.)
- ไม่ได้ตั้งใจเรียนวิชาเลขเลย ไม่ได้อ่านวิชาเลขตอนสอบโควต้า ไม่ได้อ่านตอนสอบ o-net
- ง่ายๆ คือ กูอ่านไม่ทัน .. มัวแต่ไปอ่านวิชาฟิสิกส์ กับภาษาอังกฤษ .. ที่เหลือ เวิ่นเว้อ
- สอบติดวิศวะได้เนี่ย ไม่รู้เพราะคะแนนวิชาอะไรเหมือนกัน
- เรียนวิศวะคอม วิชาเลขจะเยอะไปไหน
- ไม่รู้เรียนผ่านมาได้ไง แต่ก็มาแบบงงๆ ไม่ค่อยรู้เรื่อง เพราะมันไม่รู้เรื่องมาตั้งแต่แรก
- จนถึงวันที่เรียนวิชาเลขตัวสุดท้ายจบ (น่าจะตัวที่ 6 นะ) ถึงกับน้ำตาจะไหล
- (ขอแชร์นะคะ..)
- ไม่ใช่ว่าไม่ชอบนะ แต่รู้ว่าเราไม่ถนัดทางนี้ ต้องใช้ความพยายามมากกว่าคนอื่น หลายครั้ง
- (กูจะทำให้เสียชื่อสถาบันเขาไหมวะเนี่ย)
- เคยมีท้อบ้างเหมือนกัน .. เพราะวิชาพวกนี้ เรารั้งท้ายตลอดเลย
- ทุกวันนี้ก็ยังคิดว่าตัวเองโง่วิชาเลขอยู่
- (ถ้าเทียบกับคนที่เรียนมาคล้ายๆ กันนะ)
- และพยายามบอกเสมอ เมื่อถึงเวลาที่ต้องทำในเรื่องที่ไม่ถนัด
- จริงอยู่ คนเรียนวิศวะมา มักจะเก่งคำนวณ
- แต่ก็ไม่แน่เสมอไปนะ
เขียนไว้อ่านตอนแก่ : Armno P. 