Youth

บล็อกที่ ๘๘

หมาเรา!

แมวเรา!

หนูเรา!

อามมะโนเรียกหมา แมว และหนูุทุกตัวที่เข้ามาในชีวิตด้วยสามคำข้างบน  ตั้งนานแล้วล่ะ  เหตุผลน่ะเหรอ??…

เรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนซัมเมอร์ปีที่แล้วมั้ง หรือไม่ก็ก่อนหน้านั้นนิดหน่อย  อามมะโนมีโอกาสได้ดูหนังเรื่อง "แมงมุมเพื่อนรัก" ชื่อภาษาอังกฤษว่า Charlotte’s Web  ฉบับพากษ์ไทย  ในเรื่องมีหนูตัวหนึ่งชื่อว่า แทมเปิลตัน หยิ่งยะโสนิดๆ แต่โดยรวมแล้วไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการกิน ทำอะไรได้ทุกอย่างถ้ามีของกินมาล่อ แต่เมื่อกินอิ่มแล้วก็จะกลับมาหยิ่งผยองเหมือนเดิม  ด้วยความหยิ่งยะโสนี่แหละ ช่วงหนึ่งที่หนูแทมเปิลตันถูกขอให้ช่วย  แต่มันไม่ยอมช่วย เพราะหยิ่งในศักดิ์ศรีของตน

" ถึงฉันจะเป็นหนู ฉันก็มีศักดิ์ศรี หนูเราน่ะ … บลาๆๆ " (อามโนนอกบทนิดหน่อย) บรรยายถึงความยิ่งใหญ่ของเผ่าพันธุ์หนูที่มันเป็นอยู่ ซักพักก็ "หนูเราน่ะ…" " หนูเราเนี่ยนะ " อามมะโนเหมือนถูกกรอกหูด้วยคำว่า "หนูเรา" จากเจ้าหนูตะกละแทมเปิลตันตัวนั้น … เออว่ะ หนูเรา เรียกมันแล้วดูเหมือนว่าเป็นพวกเดียวกะมันเลย  เหมือนเรียกแทนตัวเองว่า "คนเรา" น่ะแหละ เพราะฉะนั้น หนูเรา!

หลังจากนั้นเจอตัวอะไรก็จะเรียก "_เรา!" ตลอดเลย อุอุ อะไรของกูวะเนี่ย??? เหตุผลบ้าบอสิ้นดี… แต่ก็ นี่แหละนะ อามโน

ปล. กล่าวถึงหนังสือ "แมงมุมเพื่อนรัก" ซักนิด หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือนิทาน นิยาย นวนิยาย นิทานแปล (เค้าเรียกว่าอะไรวะ … เอาน่า หนังสือที่แต่งเรื่องขึ้นมานั่นแหละ)  เล่มแรก และเล่มเดียวที่อามโนอ่านจบ อ่านตอนอยู่ประถม จำไม่ได้แล้วว่าป.อะไร ชอบหนังสือเล่มนี้มากๆเลยล่ะพี่น้อง

หลังจากนั้นมาก็ไม่เคยอ่านหนังสือนิทาน หรือนิยายอีกเลย จนถึงทุกวันนี้